Rabanus Maurus, Commentaria in Ezechielem. Alulfus Tornacensis, Expositio Novi Testamenti. Ordo rerum.
Rabanus Maurus, Commentaria in Ezechielem, lib. 17, cap. 43; Alulfus Tornacensis, Expositio Novi Testamenti, cap. 48; Ordo rerum, lib. 24, cap. 11-12.
F-z7yn
General Information
Un bifoglio in pergamena ripiegato internamente creando rimbocchi, riutilizzato come coperta del registro, in situ. Dimensioni 228 × 329 = 20 [208] × [88 (21) 115 (57) 48].Testo disposto su tre colonne. 29, 14, 31 linee. Rigatura a secco. Pergamena bianca. Stato conservativo buono, con alcuni fori, poche piegature, una macchia di inchiostro. Sul dorso un’etichetta in carta con attuale segnatura e residui di un’altra sottostante etichetta cartacea.Scrittura carolina di modulo medio-piccolo. Una mano. Inchiostro nero e rosso.Iniziale semplice in rosso nella colonna c, in parte coperta dalla controguardia anteriore; nota manoscritta in parte coperta dall’etichetta in carta con numero di registro, notaio e probabilmente anno tra le colonne b e c (XVII sec.); nota manoscritta a matita blu 10 sul dorso.
Current Condition
Content
-
Content Item
- Persons Rabano Mauro, Alulfus Tornacensis, Autore incerto
- Text Language Latino
- Title Rabano Mauro, Commentaria in Ezechielem, lib. 17, cap. 43; Alulfus Tornacensis, Expositio Novi Testamenti, cap. 48; Autore incerto, Ordo rerum, lib. 24, cap. 11-12
-
Content Description
Trascrizione
operatorib(us) iustitiae tante p(ro)ve/[hi dispen]satione videamus? Alius na(m)q/[ue don]um scientiae <accipit>, et tamen ad virtutem / [mirae abstin]entiae non pertingit. Alius / [magna ab]stine[n]tiae virtute accingitur, / [nec tamen] in summa scientiae contempla/[tione dila]tatur. Alius prophe sp(iritu)m valet / [omnia ven]tura prenoscere, sed tamen p(er) cura/[tionis gratiam non] valet presentis molestiae [mala sublevare.] Alius p(er) curationis gra(tia)m mala [praesentis m]olestiae sublevat, sed tam[en quia prophetiae spiritu]m non habet, quid sequ[atur ignorat. Aliu]s indigentib(us) obviare li[bere non potest.] Alius iniuste agentib(us) au[dacter pro Deo obvi]at, sed tamen indigent[ibus, quae habet, t]ribuere om(n)ia recusat. [Alius jam et ab oti]oso se sermone restinge[ns linguae lascivia]m superam, sed tam(en) adhu[c insurgentes irae s]timolo perfecte non cal[cat. Alius insurg]ente(m) iram <jam> perfecte edo[mat, sed tamen ad]huc linguam <in> letitiam re[laxat. Quid est h]oc, quod iste eo bono indi[get, quo alius p]ollet, et ille cum multis polleat, / abun]de<t>, aliis bonu(m) ade(ss)e considerat, quid / [sibi de]e(ss)e suspirat: nisi quod mira nobiscu(m) / [dispe]nsatione agitur, ut p(er) hoc, quod aliter / [habet, et] iste non habet, unus alteri melius / [ostendatur: quaten]us tanto ardentius ad […] // tius lab / se prem / grem / mor / platu / quino / sum et / ap(osto)lo(rum) / mi / me/ ficia / ad / men//tius lab[orando transcenderet, ut a]b elatione / se prem[eret, et vires suas in humil]itatis / grem[io nutriret, crudelitatis] suae antiq(uae) non in[me]mor, [apostolorum omnium innocenti]am conte(m)/platu[s, ait: Ego enim sum mini]mus ap(osto)lo(rum), qui no[n sum dignus vocari apostolus:] quia p(er)secutus / sum Ec[clesiam Dei, et tamen] eor[um]dem omnium / ap(osto)lo(rum) [primus, quasi accepti princip]atus oblitus, / [ac si minus ipse aliquid saperet,] in Paulo sapientia(m) / [miratur, dicens: Sicut et charissimus frater noster Paulus, secundum datam sibi sapientiam scripsit vobis: sicut et in omnibus epistolis loquens in eis de his, in quibus sunt quaedam difficilia intellectu. Ecce Paulus in apostolis miratur innocentiam, ecce princeps apostolorum miratur in Paulo sapientiam. Quid est hoc nisi quod sancti viri virtutum consideratione sibi vicissim alios praeferunt, ut eo ad coelestia sublevando se altius excitet, quo humilius alter in altero quod admiretur videt? Hinc itaque colligendum est, quanta debemus solli]cit[udine meliorum vitam conspicere, nos qui in infi]mis [jacemus; si et hi qui jam tant]a sanctitate subli/me[scunt, ut per humilitatis gressum] ad maiora p(ro)/ficia[nt, adhuc quaerunt in aliis q]uod imitantes / ad[mirentur.] Nescunt quia / men[…]s p(er)munt […] // solis infigit. Ibi luc[em vivens] / videt, quia om[ni j]a(m) [mutabilitatis] / vicissitudine atq(ue) [obumbratione cal]/cata, veritati aeternit[atis inhaeret; eique inhae]/rendo quem cer[nit, ad similitudinem in]/commutabilita[tis assurgit, atque in semetipsam] / auctoris s[ui inconversibilem speciem dum] / respicit adsum[it. Quae enim ad mutabilitatem] /per semetipsam [lapsa est, ad immutabilitatis] / statum inmuta[bilitatem videndo formatur. Igitur] / Heliu de afflicto [hoc liberatoque homine, quia] / primu(m) meroris [amaritudinem et postmodum] / gaudia consola[tionis expressit, apte subjun]/xit: Haec o(mn)ia opera[tur Deus tribus vicibus per singulos,] / videlicet conv[ersionis, probationis, et mor]tis, quia p(er) tria [haec, et duris primum stimulis] / meroris affici[tur, et magnis postmodum] securitatis gau[diis refovetur. Et quia electi unius]/cuiusq(ue) mens i[isdem tribus vicibus, id est vel labore] / conversionis, [vel tentatione] p(ro)bation[i]s, vel [formidine solutionis atteritur], / atq(ue) ipsa [attritione purgata liberatur, apte] / subiungitur: [Ut revocet animas eorum a cor]ruptione, et i[lluminet luce viventium. Lux praesens, morientium est; lux aeterna, viventium. Lux] / quippe mori[entium est, quam corporeis oculis] / cernimus. Q[ui autem adhuc huic mundo vi]/vunt, luce m[orientium tenebrescunt. Illumi]/nantur aute(m) [luce viventium, qui, despecto] / temporali lu.