Gregorius Magnus, Moralia

lib. 3, cap. 13

F-x6ej

General Information

Current Condition

Content

• Content Item
  • Persons Gregorio Magno
  • Text Language Latino
  • Title Moralia, lib. 3, cap. 13
  • Content Description

    Trascrizione

    el nequa/[quam moderati sunt, ne se ex con]solatio/[ne usque ad contumelias effren]aret. Et bo/[na quidem intentione ad conso]landum ve/[nerant; sed hoc, quod pia mens] mundum / [Deo obtulit, locutio praecipita]ta vitiavit. / [Scriptum quippe est: Si recte offeras, recte autem] non div[idas, peccasti. Recte namque] offert<ur>, cu(m) / [recta intentione quid agitur.] Sed recte / [non dividitur, si non hoc, quod] pie agit(ur), / [etiam subtiliter discernatur.] Oblata eni(m) / [recte dividere est quaelibet bo]na n(ost)ra s[t]u/[dia sollicite discernendo pe]nsare. Q(uo)d  / [nimirum qui agere dissimu]lat, etia(m) / [recte offerens peccat. Providendum ut quod recto studio incipimus, recto fine peragamus. Saepe] ergo et q(uo)d / [bono studio gerimus, dum discer]nere / [caute negligimus, quo judic]etur fine / [nescimus; et nonnunquam h]oc fit reatu(s) [criminis, quod putatur causa virtutis. Quisquis autem amicorum beati Job facta considerat, quam pia ad eum intentione venerint non ignorat. Pensemus enim cujus charitatis fuerit, ad afflictum concorditer convenisse; quanta virtus longanimitatis exstiterit, septem diebus et noctibus cum afflicto tacuisse; quae humilitas, in terra tot diebus ac noctibus sedisse; quae co]//mpassio, pulvere / [capita conspersisse.] Sed tamen inchoantes loqui, unde / se estimaverunt premium mercedis ad/quirere, inde eos contigit reatum repre[h]/ensionis invenire, quia incautis [saep]e / ad peccati finem vertitur, etiam quod / p(ro) solo studio mercedis inchoatur. Ecce pre/cipiti locutione perdiderunt bonum, / quod tanto labore mercati sunt. Et nisi / divina gr(ati)a offerre eos sacrificium pro suo / reatu precepisset, inde a D(omi)no iuste puniri / poterant, unde se placere D(omi)no mirabiliter / estimabant. Inde iudici di<s>plicent, unde / sibi quasi per def[ensione judicis p]er effre/[nationem placent. Idcirco vero haec] dicimus, / [ut ad memoriam legentium revoc]emus, / [quatenus sollicite quisque consider]et ea que / malo voto perpetrantur, quan]ta D(omi)n(u)s / [animadversione puniat, si inch]oata / [bono studio, sed negligentiae indiscretionis admista, tanta inv]ectio/[ne castigat. Quis non mercedis causam peregisse se crederet, si aut in defensione Dei quidquam contra proximum diceret, aut certe septem diebus ac noctibus pro proximi dolore tacuisset? Et tamen amici beati Job haec agentes, ad culpam laborando pervenerunt, quia consolationis quidem bonum quod agebant, noverant; sed cum quanta agendum esset discretionis libra, ne]sciebant. / [Unde necesse est ut non solum in]tu[e]am(ur) / [quid agimus, sed etiam cum quan]ta dis/[cretione peragamus. Primum qui]dem, / [ne mala quoquo modo, postmod]um / vero ne bona incaute faciamus.] Atq(ue) / [nimirum bona sollicite peragen]da / [propheta nos admonet, dicens: Mal]edictus / [homo, qui facit opus Domini negligen]ter. Ad /[hoc vero ista proficiant, ut ante] terribi/lis iudicis subt[il]e atque incomprehensi/bile examen non solum mala que com/misimus, sed ipsa etiam, si qua in nobis s(un)t / bene gesta, timeamus, quia sepe in eius / iudicio culpa e(ss)e deprehenditur, quod / virtus ante iudicium putatur; / et unde expectatur pia mercis operis, / inde supplicium iuste consequitu[r] / ultionis. Hec iuxta ad allegoria

Host Volume