Bible (Vulgata)

II Samuel 12:11-31, II Samuel 13:1-6, I Samuel 25:25-44, I Samuel 26:1-6, I Samuel 26:12-21, I Samuel 27:3-12, I Samuel 28:1, II Samuel 10:19, II Samuel 11:1-10, II Samuel 11:20-27, II Samuel 12:1

F-wzxn

General Information

Current Condition

Content

• Content Item
  • Text Language Latino
  • Title Bibbia (Vulgata), II Samuele 12:11-31, II Samuele 13:1-6, I Samuele 25:25-44, I Samuele 26:1-6, I Samuele 26:12-21, I Samuele 27:3-12, I Samuele 28:1, II Samuele 10:19, II Samuele 11:1-10, II Samuele 11:20-27, II Samuele 12:1
  • Content Description

    Trascrizione

    Lato pelo: mo tua, [et] tollam / [uxores tuas in oculis tuis, et] dabo proximo tuo: / [et dormiet cum uxoribus tu]is in oculis solis / [hujus. Tu enim fecisti abs]condite: ego vero fa/[ciam verbum istud in cons]pectu omnis Israhel, / [et in conspectu solis. Et dix]it Nathan ad David: / [Peccavi Domino. Dixit Natha]n ad David: D(omi)n(u)s / [quoque transtulit peccatum] tuum: non morieris. / [Verumtamen quoniam blasphem]ar[e] fecisti inimicos / [Domini, propter verbum hoc, filiu]s qui na[t]us est tibi, / [morte morietur. Et revers]us est Nath[an] in do/[mum suam. Percussit quoque Dominus p]arv[u]lum que(m) pepe[rera]t / [uxor Uriae David, et despe]rat[us] est. Dep(re)catusq[ue] / est David Dominum pro parvulo:] et iejuna[vit] David / [jejunio, et ingressus seorsum,] iacuit [s]uper terram. / [Venerunt autem seniores domus] eius, cogent[e]s / [eum ut surgeret de terra: qui noluit, nec comedit cum eis cibum. Accidit] / autem die septima / [ut moreretur infans: timue]runtq[ue] servi David / [nuntiare ei quod mortuus] ess[et] parvulus: di/[xerunt enim: Ecce cum parv]ulus adhuc vive/[ret, loquebamur ad eum, et] non [audi]ebat voce(m) / [nostram: quanto magis si dix]erimus: Mortuus est / [puer, se affliget? Cum e[r]go audisset David / [servos suos mussitant]es, intellexit quod mor/[tuus esset infantulus: dixitque ad servos suos: Num mortuus est puer? Qui responderunt ei: Mortuus est. Surrexit ergo David de terra, et lotus unctusque est: cumque mutasset vestem, ingressus est domum Domini: et adoravit, et venit in domum suam, petivitque ut ponerent ei panem, et comedit. Dixerunt autem ei servi sui: Quis est sermo quem fecisti? propter infantem, cum adhuc viveret, jejunasti et flebas: mortuo autem puero, surrexisti, et comedisti panem. Qui ait: Propter infantem, dum adhuc viveret, jejunavi et flevi: dicebam enim: Quis scit si forte donet eum mihi Dominus, et vivat infans? Nunc autem quia mortuus est, quare jejunem? numquid potero revocare eum amplius? ego vadam magis ad eum: ille vero non revertetur ad me. Et consolatus est David Bethsabee uxorem suam, ingressusque ad eam dormivit cum ea: quae genuit filium, et vocavit nomen ejus Salomon: et Dominus dilexit eum. Misitque in manu Nathan prophetae, et vocavit nomen ejus, Amabilis Domino, eo quod diligeret eum Dominus.] // Igitur pugnabat Ioab contra Rabbath regem / filiorumAmmon, et expugnabat urbem / reg[ia]m. Misitq(ue) Ioab nuntios ad David, dic(en)s: / Dimicavi adversum Rabbath, et capienda est / [Urbs aquarum. Nunc igitur congrega reliquam] / partem populi, et obside civi[tatem, et cape eam: ne cum a me] v[a]stata fuerit u[r]bs, nomini meo / [a]dscrib[atur victo]ria. Congregavit itaq[ue] Da<vid> / om(n)em popu[l]um, et profectus est advers[um] / Rabbath: cumq(ue) dimicasset, cepit eam. Et / tulit diadema regis eo(rum) de capite eius, pondo / auri talentum, habens gemmas pretiosissimas: / et inpositum est sup(er) caput David. Sed et pr(ae)da(m) / civitatis asportavit multam valde: p(o)p(u)l(u)m / quoq(ue) eius adducens servavit, et circu(m)egit sup(er) / eos ferrata carpenta: divisitq(ue) cultris, et trans/duxit in typo laterum: sic fecit universis civi/tatibus filio(rum) Ammon. Et reversus est David / et omnis exercitus in Hier(usa)l(e)m. XIII. / Factum est autem post haec ut Absalon filio / David e[..2..](…) sororem speciosissimam, vocabulo Tha/[m]ar, adam[aret] Amnon filius D(avi)d, / et diligeret [eam valde, ita ut propter amorem ejus] egrotaret: p(ro)pt(er) […]ore / eius. Quia cum esset virgo, diffic[il]e ei vide/batur ut quippiam inhoneste ageret cum ea. / Erat aut(em) Anon a[micu]s no[mine] Ionadab, filius / Semmaa fratris David, vir prudens valde. / Qui dixit ad eum: Quare sic adt[e]nuaris maci[e], / fili regis, per singulos dies? cur non indicas [mihi?] / Dixitq(ue) ei Amnon: Thamar sororem frat[ris mei] / Absalon amo. Cui respondit Ionadab: Cuba / super lectum tuum, et languor[em] simula: cu(m)q(ue) / venerit pater tuus ut visitet te, dic ei: [Venia]t, / oro, Thamar soror mea, et det mihi cibum, et fa/ciat pulmentum, ut comedam de [m]anu eius. / [Ac]cubuit itaq(ue) [Am]non, et quasi egrotare coepit: // […] ego autem / [ancilla tua non vidi pueros tuos, domine mi, quos misisti.] N[un]c [er]go, domine mi, vivit D(omi)n(u)s, / [et vivit anima tua,] qui prohibu[i]t te ne venires / [in sanguinem, et] salvavit manu(m) tua(m) tibi: et n(un)c / [fiant sicut Naba]l inimici tui, et qui querunt / [domino meo ma]lum. Quapropter suscipe bene/[dictionem hanc, quam att]ul[i]t ancilla tua tibi d(omi)no / [meo, et da pueri]s qui se[quuntu]r te dominu(m) meum. / [Aufer iniquitatem] f[a]mulae tuae: faci[en]s enim fa/[ciet Dominus tibi domi]no meo domu(m) fidelem, quia / [praelia Domini, domine mi, tu] preliaris: malitia ergo / [non inveniatur] in te om(n)ibus di[e]b(us) vitae tuae. / [Si enim surrexerit] aliquando homo persequens / [te, et quaerens animam tu]am, erit [a]nima domini / [mei custodita quasi] in fasciculo viventium apud / [Dominum Deum tuum: porro] anima inimico(rum) tuo(rum) ro/[tabitur, quasi in impetu] et [cir]culo fund[ae.] Cum / [ergo fecerit Dominus tibi] dom[ino meo] omnia quae locu/[tus est bona de te, et] constitu[eri]t t[e] duce(m) sup(er) Isr(ae)l, [non erit tibi hoc in singu]ltum, et in scrupulum cor/[dis domino meo, quod ef]fuderis s[an]guine(m) innoxium, / [aut ipse te ultus fu]eris: et cum benefecerit D(omi)n(u)s do/[mino meo, recordab]eris ancille tuae. Et […] // [ait David ad Abigail: Benedictus Dominus Deus Israel, qui misit hodie te in occursum meum, et benedictum eloquium tuum, et benedicta tu, quae prohibuisti me hodie ne irem ad sanguinem, et ulciscerer me manu mea. Alioquin vivit Dominus Deus Israel, qui prohibuit me ne malum facerem tibi: nisi cito venisses in occursum mihi, non remansisset Nabal usque ad lucem matutinam mingens ad parietem. Suscepit ergo David de manu ejus omnia quae attulerat ei, dixitque ei: Vade pacifice in domum tuam: ecce audivi vocem tuam, et honoravi faciem tuam. Venit autem Abigail ad Nabal: et ecce erat ei convivium in domo ejus quasi convivium regis, et cor Nabal jucundum: erat enim ebrius nimis: et non indicavit ei verbum pusillum aut grande usque mane. Diluculo autem cum digessisset vinum Nabal, indicavit ei uxor sua verba haec: et emortuum est cor ejus intrinsecus, et factus est quasi lapis. Cumque pertransissent decem dies, percussit Dominus Nabal, et mortuus est. Quod cum audisset David mortuum Nabal, ait: Benedictus Dominus, qui judicavit causam opprobrii mei de manu Nabal, et servum suum custodivit a malo, et malitiam Nabal reddidit Dominus in caput ejus. Misit] ergo Dav[i]d, [et locut]us est [ad Abigail,] ut sumere[t] / eam sibi in uxore[m.] Et venerunt pu[eri D]avid ad / Abigail [in Carmelum, et locuti sunt] a[d] eam, / dicentes: David misit nos ad te, u[t] accipiat / te sibi in [uxor]em. Quae consurg[ens, a]dor[a]vit / prona in terram, et ait: Ecce fa[mu]la tua sit in / ancilla tua, ut lavet pedes serv[orum] domini mei. / Et festinavit, et su[rr]exit Abigail, [et a]scendit / sup(er) asinum, et quinq(ue) puelle ierunt cum ea, p[edis]/sequae eius, et secuta est nuntios Dav[i]d: et facta / e(st) illi uxor. Sed et Achinoem accep[it] David de / Iezrahel: et fuit utraq(ue) uxor eius. Saul autem / dedit Michol filiam suam, uxorem [D]avid alio / viro Fahltii filio Lhais, qui erat de Ga[l]lim. […] Et venerunt Ziphei ad Saul in G[abaa,] dicentes: / Ecce David absconditus est in colle Achilae, / quae est ex adverso solitudinis. […] Et surr[exit] / Saul, et descendit in dese[r]t[u]m Ziph, [et] cum eo / tria milia viro(rum) de electis Isr(ae)l, ut qu[aere]ret David / in deserto Ziph. [E]t castrametatus es[t S]aul in Gab[aa] Achile, quae erat ex adverso solitud[inis i]n via: / [Da]vid autem habitabat in deserto. [Vid]ens au[tem] / quod venisset Saul post se in desertu[m,] misit ex/ploratores, et didicit quod <illuc> venisset [c]ertissime. / Et surrexit David clam, et venit ad [lo]cum ubi erat / Saul: cumq(ue) vidisset loc[u]m [in quo d]ormiebat <Saul> / et Abner filius Ner, princeps [militiae ej]us, et Saule(m) / do[rmientem in tentorio,] et [reliquum vu]lgus per / [circuitum ejus, ait David] ad Ac[himelech Hethae]um, et / Abisai fil[iu]m […]

    Lato carne: aret, sed om(ne)s dormiebant, quia / [sopor Domini i]rruerat sup(er) eos. Cumq(ue) transisset / [David] ex adverso, et stetisset in vertice m/[on]tis de longe, et esset grande intervallu(m) / [in]ter eos, clamavit David ad p(o)p(u)l(u)m, et ad / [A]bner filium Ner, dicens: Nonne respondebis, / [A]bner? Et respondens Abner, ait: Quis es tu, / qui clamas, et inquietas regem? Et ait David / ad Abner: Numquid non vir tu es? et quis alius / similis tui in Isr(ae)l? quare ergo non custodisti / dominu(m) tuu(m) regem? ingressus est enim unu(s) de turba ut interficeret regem dominu(m) tuum. / Non est bonum h(oc), quod fecisti: vivit D(omi)n(u)s, q(uonia)m / filii mortis estis vos, qui non custodistis d(omi)n(u)m / v(est)r(u)m, christum D(omi)ni: nunc ergo vide ubi sit hasta / regis, et ubi sit scyphus aquae qui erat ad / caput eius. Cognovit aut(em) Saul vocem D(avi)d, / et dixit: Num vox tua est haec, fili mi David? / Et a<i>t David: Vox mea, domine mi rex. Et ait: / Quam ob causam dominus m(eu)s persequitur / [se]rvu(m) suum? quid feci? Nunc ergo audi, oro, / domine mi rex, verba servi tui: si D(omi)n(u)s inci/tat te adversum me, odoretur sacrificium: / si autem filii hominu(m), maledicti sunt in conspec/tu D(omi)ni qui eiecerunt me hodie ut non habite(m) / [i]n hereditatem D(omi)ni, dicentes: Vade, servi diis / alienis. Et nunc non effundatur sanguis m(eu)s / in terra<m> coram D(omi)no: quia egressus est rex Isr(ae)l / ut quereret pulicem unu(m), sicut persequitur / p(er)dix in montibus. Et ait Saul: Peccavi: / revertere, fili mi David: nequaqua(m) eni(m) ultra / malefaciam tibi, eo quod pretiosa fuerit ani/ma mea in oculis tuis hodie: apparet eni(m) / quod stulte egerim, et ignoraverim multa // nimis. [Et respondens David, ait: Ecce hasta regis: transeat unus de pueris regis, et tollat eam. Dominus autem retribuet unicuique secundum justitiam suam et fidem: tradidit enim te Dominus hodie in manum meam, et nolui extendere manum meam in christum Domini. Et sicut magnificata est anima tua hodie in oculis meis, sic magnificetur anima mea in oculis Domini, et liberet me de omni angustia. Ait ergo Saul ad David: Benedictus tu, fili mi David: et quidem faciens facies, et potens poteris. Abiit autem David in viam suam, et Saul reversus est in locum suum. Et ait David in corde suo: Aliquando incidam una die in manus Saul: nonne melius est ut fugiam, et salver in terra Philisthinorum, ut desperet Saul, cessetque me quaerere in cunctis finibus Israel? fugiam ergo manus ejus. Et surrexit David, et abiit ipse, et sexcenti viri cum eo, ad Achis filium Maoch regem Geth. Et habitavit David cum Achis in Geth, ipse et viri ejus: vir et domus ejus: et David, et duae uxores] ejus, Achino[am Jezrahelitis, et Abigail uxor] / Nabal Carmeli. E[t nuntiatum est Sauli quod] / fugisset David in [Geth, et non addidit ultra] inquireret eum. Dixit [autem David ad] / Achis: Si inveni gra(tia)m in oculis [tuis, detur mihi] / locus in una urbium regionis h[ujus, ut habitem] / ibi: quur enim manet servus t[uus in civitate] / regis tecum? Dedit itaq(ue) ei Achis i[n die illa] / Siceleg: propt(er) qua(m) causam facta est [Siceleg regum] / Iuda usq(ue) in diem hanc. Fuit aut(em) nu[merus] / dierum quibus habitavit David i[n regione] / Phylistino(rum), quattuor mensium. [Et ascen]/dit David et viri eius, et aiebant pre[das de Ges]/suri, et de Iechri, et de Amalechitis: [hi enim] / vagi habitabantur in terra antiquit[us, euntibus] / Sur usq(ue) ad terram Aegypti. Et percu[tiebat David] / omne(m) terram, nec relinquebat viv[entem virum] / et mulierem: tollensq(ue) oves, et bov[es, et asinos,] / et camelos, et vestes, revertebatur, [et veniebat] / ad Achis. [Dicebat autem ei Achis: In quem irru]/isti hodie? Respondebatq(ue) David: [Contra meridiem Judae, et contra] / meridiem Iuda, et contra meridi[em Ceni] / et contra meridiem Ceni. Virum et [mulierem] / non vivificabat David, nec addu[cebat in Geth,] / dicens: Ne forte loquantur ad[versum nos:] / Haec facit David: et hoc erat de[cretum illi omnibus] / diebus quibus habitavit in region[e Philisthinorum.] / Credidit ergo Achis David, dicens: [Multa mala] / operatus est contra p(o)p(u)l(u)m suum Isr(ae)l: [erit igitur] / mihi servus sempiternus. / Factum est autem in diebus illis, co[ngregave]/runt Phylistei agmina sua, ut p(rae)pa[rarentur] / ad bellum contra Isr(ae)l: dixitq(ue) Ach[is ad David:] / Sciens nunc scito q(uonia)m mecum egred[…] // servierunt eis: timueruntq(ue) Siri auxilium pre/bere <ultra> filiis Ammon. / Factum est autem, vertente anno, eo tempore / quo solem reges ad bella procedere, misit David / Ioab, et servos suos cum eo, et universum Israhel, / et vastaverunt filios Ammon, et obsederunt / Rabbath: David aut(em) remansit in Hier(usa)l(e)m. Dum haec / agerentur, accidit ut su[rg]eret David de stratu / suo post meridiem, et deambularet in solario / domus regiae: vidensq(ue) mulierem se lavante(m) / ex adverso super solarium suum: erat aut(em) mu/lier pulchra valde. Misit ergo rex, et requisi/vit quae esset mulier. Nuntiatumq(ue) est ei q(uo)d / ipsa esset Bethsabee filia Heliam, uxor Uriae / Aethei. Missis itaq(ue) nuntiis David, tulit eam: / quae [cum ingressa] esset [ad illum, dormivit cum ea:] / statimq(ue) s(an)c(t)ificata est [ab immunditia sua, et rever]/sa est domum suam concepto foetu. Mittensq(ue) / nuntiavit David, et ait: Concepi. Misit / autem David ad Ioab, dicens: Mitte ad me / Uriam Aetheum. Misitq(ue) Ioab Uriam ad David. / Quaesivitq(ue) David qua(m) recte ageret Ioab et p(o)p(u)l(u)s, / et quomodo amministraretur bellum. Et dix(it) / David ad Uriam: Vade in domu(m) tua(m), et lava / pedes tuos. <Et> Egressus est Urias de domo regis, / secutusq(ue) est eum cibus regius. Dormivit autem / Urias ante portam domus regiae cum aliis servis / domini sui, et non descendit ad domu(m) suam. / Nuntiatumq(ue) est David a dicentibus: Non ivit / Urias ad domu(m) sua(m). Et ait D(avi)d ad Uriam: Nu(m)quid // [non de via venisti? quare non descendisti in domum tuam? Et ait Urias ad David: Arca Dei et Israel et Juda habitant in papilionibus, et dominus meus Joab et servi domini mei super faciem terrae manent: et ego ingrediar domum meam, ut comedam et bibam, et dormiam cum uxore mea? Per salutem tuam, et per salutem animae tuae, non faciam rem hanc. Ait ergo David ad Uriam: Mane hic etiam hodie, et cras dimittam te. Mansit Urias in Jerusalem in die illa et altera: et vocavit eum David ut comederet coram se et biberet, et inebriavit eum: qui egressus vespere, dormivit in strato suo cum servis domini sui, et in domum suam non descendit. Factum est ergo mane, et scripsit David epistolam ad Joab: misitque per manum Uriae, scribens in epistola: Ponite Uriam ex adverso belli, ubi fortissimum est praelium: et derelinquite eum, ut percussus intereat. Igitur cum Joab obsideret urbem, posuit Uriam in loco ubi sciebat viros esse fortissimos. Egressique viri de civitate, bellabant adversum Joab, et ceciderunt de populo servorum David, et mortuus est etiam Urias Hethaeus. Misit itaque Joab, et nuntiavit David omnia verba praelii: praecepitque nuntio, dicens: Cum compleveris universos sermones belli ad regem, si eum videris indignari, et dixerit: Quare] / ac[cessistis ad murum, ut praeliaremini? an ignorabatis] / quod multa desup(er) / <ex muro tela mittantur? Quis percussit Abimelech filium Jerobaal? nonne mulier misit super eum fragmen molae> /de muro, et interfecit eum in T[hebes? quare juxta] / murum accersistis? dices: Eti[am servus tuus] Urias occubuit Heth[ae]us. Abiit [ergo nuntius,] / et venit, et narravit David om(n)[ia quae ei praeceperat] / Ioab. Et dixit nuntius ad Da[vid: Praevalu]/erunt adversum no[s v]iri, et eg[ressi] sum nos in agrum: n[os] aut(em) fac[to impetu per]/secuti eos sumus usq(ue) [ad] porta[m civitatis. Et di]/rexerunt iacula sag[ittarii ad servos tuos ex] / muro desup(er), [mortuique sunt de servis regis: quin etiam servus tuus Urias Hethaeus mortuus est. Et d]ixit David [ad nuntium: Haec dices Jo]ab: Nonne frangat ista res: [varius enim eventus est] prelii, et nunc uno nunc illi, [et nunc illum consumit / gl[adi]us: conforta bellatore[s tuos adversus] / urbe[m u]t destruas ea[m, et exhortare eos. Au]divit au[tem uxor] Uriae quod mo[rtuus esset Urias] / vir suus, et [planxi]t illum. [Transacto autem luctu,] / misit David, [et intro]dux[it eam in domum suam,] / et facta est ei uxo[r, peperitque ei filium: et displi]cuit verbum hoc q[uod fecerat David, coram Domino. / Misit ergo D(omi)n(u)s Nathan

Host Volume