Gregorius Magnus, Homiliae in Evangelia

lib. 2, hom. 21

F-pvqt

General Information

Current Condition

Content

• Content Item
  • Persons Gregorio Magno
  • Text Language Latino
  • Title Homiliae in Evangelia, lib. 2, hom. 21
  • Content Description

    Trascrizione

    onis lene blandimentum; dies / vero vita iusti, et nox accipitur / vita peccatoris. Unde et conver/[sis] peccatorib(us) Paulus dicit: Fuistis / [a]liquan[d]o tenebrae, n(un)c aute(m) lux / [i]n D(omi)no. In die ergo p(er) nubem colu(m)/na monstrata est, et in noctem / p(er) igne(m), quia om(ni)p(oten)s D(eu)s et blandus / iustis, et terribilis apparebit in/iustis. Istos in iu[d]icio veniens p(er) / l[e]nitatis mansuetudine(m) demul/cet, illos vero p(er) iustitie districti/onem terret. Sed iam quid ang(e)l(u)s / [su]biungat audiamus: Jesum qu[ae]/r[i]tis Naz[a]renu(m). Jesus Latino eloq(ui)o / salutaris, sive salvator interpre/tatur. [At vero multi tunc Jesus] / dici [poterant, non tamen substan]/tia[liter, sed nuncupative. Ideo et locus subjungitur, ut de quo Jesu dictum sit manifestetur: Nazarenum. Et causam protinus subdidit: Crucifixum. Atque addidit: Surrexit, non est hic. Non est hic dicitur per praesentiam carnis, qui tamen nusquam deerit per praesentiam majestatis. Sed ite, dicite discipulis ejus et Petro, quia praecedet vos in Galilaeam. Quaerendum nobis est cur, nominatis discipulis, Petrus designatur ex nomine. Sed si hunc angelus nominatim non exprimeret, qui magistrum negaverat, venire inter discipulos non auderet. Vocatur ergo ex nomine, ne desperaret ex negatione. Qua in re considerandum nobis est cur omnipotens Deus eum quem cunctae Ecclesiae praeferre disposuerat ancillae vocem pertimescere et seipsum negare permisit. Quod nimirum magnae actum esse pietatis dispensatio]ne cogno[s]cim[us], ut / his qui futurus erat Pastor Eccl(esi)e / in sua culpa disceret qualiter / alii misereri debuisset. Prius itaq(ue) / [eu]m ostendit sibi, et tunc prepo/[suit caeteris, ut ex sua infirmitate c]ogno[sceret q]ua(m) misericordi/[ter a]liena infi[rma] toleraret. Be/ne aute(m) de Rede(m)ptore n(ost)ro di[citur:] // Precedet vos in Galilae[a]m, ibi eu[m] / vi[d]ebiti[s], sicut dixit vob(is). Gali/laea na[m]q(ue) tr[a]nsmigra[ti]o facta / interpr[eta]tur. Jam quippe Re/de(m)ptor n(oste)r a passio[ne] ad [re]sur[re]/ctione(m), a morte ad v[ita]m, a pena / ad gl(ori)am, a corruptione ad incor/ruptione(m) transmigraverat. Et / prius post resurrectione(m) in Gali/laea a discip(u)lis videt(ur), quia resur/[r]ectionis eius gl(ori)am post laeti vi/debimus, si modo a vitiis ad vir/tutu(m) celsitudine(m) transmigram(us). / Qui <ergo> in sepulchro nuntiatur, in / transmigratione [ostenditur, q]u[i]a / [is qui in mortificatione car]nis / [agnoscitur in transmigratione mentis videtur. Haec, fratres charissimi, pro tanta diei solemnitate, de lectionis evangelicae expositione transcurrimus, sed libet ut de hac eadem solemnitate aliquid subtilius loquamur. Duae etenim vitae erant, quarum unam novimus, alteram nesciebamus. Una quippe mortalis est, altera immortalis, una corruptionis, altera incorruptionis; una mortis, altera resurrectionis. Sed venit Mediator Dei et hominum homo Christus Jesus, suscepit unam, et ostendit alteram. Unam pertulit moriendo, et ostendit alteram resurgendo. Si ergo nobis mortalem vitam scientibus resurrectionem promitteret carnis, et tamen hanc visibiliter non exhiberet, quis ejus promissionibus crederet? Factus itaque homo apparuit in carne, mori dignatus est ex voluntate, resurrexit ex potestate, et ostendit exemplo quod nobis promisit in praemio. Sed fortasse aliquis dicat:] / Ju[re i]lle surrexit qui, cum D(eu)s e(ss)et, / ten[e]ri <a> morte [n]on pot[u]it. Ad in/struend[am] ergo ignorant[i]a(m) n(ost)ram, / [a]d robora[n]dam infirmitate[m] n(ost)ram, / [suae re]surr[ec]ti[onis] e[xemp]lu(m) no[bis] / suf[f]icere n[o]lu[it. S]ol[us] illo in t(em)p(o)re / mortuus e(st), et tam(en) sol[us] minime / s[u]rrexit. Nam s[c]riptu(m) e(st): Multa

Host Volume