Ambrosius, Expositio Evangelii secundum Lucam
lib. 7
F-mtzg
General Information
Un bifoglio in pergamena, ripiegato internamente per creare dei rimbocchi, riutilizzato come coperta del registro, in situ; scrittura presente su entrambi i lati ma quasi del tutto nascosta dalle controguardie incollate appieno. Dimensioni 539 × 359 = [424] 115 × 59 [114 (30) 116] 40.Testo disposto su due colonne. 48 linee per ciascuna colonna del lato esterno, 9 e 3 linee per ciascuna colonna del lato interno. Rigatura a piombo. Pergamena gialla. Stato conservativo discreto, con punti di evanescenza dell’inchiostro e raschiatura, alcuni fori, macchie brune.Scrittura carolina di modulo medio. Una mano. Inchiostro marrone, blu, rosso, giallo, verde, arancio.Iniziale a bianchi girari in inchiostro blu, rosso, giallo, verde, arancio, nella colonna a del lato esterno.Note manoscritte, calcoli numerici e note interlineari molto evaniti nel margine sinistro, nello spazio fra le colonne e in entrambe le colonne del lato esterno (XVI-XVII sec.); tre note ripetute 1558 di cui due in inchiostro (XVI-XVII sec.) e una a matita (XX-XXI sec.) nell’intercolumnio del lato esterno.
Current Condition
Content
-
Content Item
- Persons Ambrogio
- Text Language Latino
- Title Expositio Evangelii secundum Lucam, lib. 7
-
Content Description
Trascrizione
ali sui accip[…] et poena / um infinitus e(st) d(eu)s in retribu/tione bonoru(m) sic infinitus (est) in re/trib[u]tione malo(rum). Similiter et fac / dotes om(n)ib(us) m[..1..]lis repleti q[…] am / in d(eu)m sp(er)are n(on) poterant in ipsum / d(eu)m manum mittebant n(on) ignoran/tes eum e(ss)e filiu(m) d(e)i et sibi n(on) par[…] / Et mi[…] tibi videtur hoc vere / om(n)is ho(c) malus quantu(m) ad volunta/te(m) suam et manus mattu(…) in d(eu)m et / occidit eum. Qui enim d(eu)m excitare / ad iracundiam non dubitat qui p(re)/cepta eius conculcat qui nomen ei(us) / contemnit qui blasphemat qui mur/murat contra d(eu)m qui turbato vultu / aspicit contra caelu(m) qui in ira sua man(us) / audacter sublevat contra eu(m) nonne / si potuisset fieri manus mitteret / in d(eu)m et occideret eu(m) ut ia(m) licent(…) / peccaret. Sabbato / In ill. Lec(…) ev(an)g(eilium) s(e)c(un)d(u)m Luca. / Dixit Iesus disci[…]s ss ho(…) qu[..1..]d[..2..] / [..2..]bu]…] duos […]lios et d[…] / scentior ex […] / porti […] substantie […] filii sumus, <festinemus> / ad Patre(m). Redeam / ne veream(ur) quia / acceptu(m) spiritalis / patrimoniu(m) digni/tatis terrenis p(ro)/degimus volup/tatib(us), q(uo)d Pater / in filios que(m) habebat, thesau/ru(m) contulit. Fidei census nu(m)/qua(m) exinanitur: licet totum / dederit, totu(m) habet; qui<a> q(uo)d / donaverit, non amittit. Nec / verearis, ne te non recipiat: / Non en[im d]electatur D(eu)s p(er)di/tione [vivorum: etiam] occurrens / venienti tibi cadet supra collu(m): / D(omi)n(u)s enim erigit allisos. Osculu(m) / dabit q(uo)d e(st) pignus pietatis / et amoris. Stolam, an(n)ulum, // [calceamenta proferri jubebit. Tu adhuc injuriam metuis, ille restituit] dignitate(m): tu suppliciu(m) vereris, [ille] / osculum defert: tu conviciu(m) tim[es,] / adornat ille convivium. Sed iam / ipsam parabolam discutiamus. Ho[mo] / quida(m) habuit duos filios, et dix(it) ill[i] / adulescentior: Da michi portione(m) / substantiae que me contingit et / divisit illi substanti […] et c(unc)ta. Vide[s] / q(uo)d divinum patrimonium peten/tib(us) datur. Nec putes culpa(m) patris, / q(uo)d adulescentiori dedit: nulla D(e)i / regno infirma aetas, nec fides gr[a]/vatur annis. Ipse certe se iudicavi[t] / idoneum qui poposcit. Atq(ue) utina(m) / non recessisset a patre, impedim(en)tu(m) nescisset aetatis: si a patris n(on) recede[…] / disciplinis. sed posteaqua(m) <domum patriam derelinquens> peregre / profectus e(st), in regione(m) longinqua(m) / <coepit egere.> Merito ergo prodegit patrimoniu(m), / qui rece[ssi]t ab Eccl(esi)a. Qui postea/qua(m) do[mu]m, inquit, patria(m) derelin/quens. P[er]egre p(ro)fect(us) [est] in regione<m> / longin[quam.] Quid [enim lo]ngin/quius [quam] a se recedere; nec reg/[ionibus,] sed [moribus separari: studiis] / discretum e(ss)e, non terris; et quasi / [interfuso] luxuriae s(ae)c(u)laris aestu, / divortia habe(re) factoru(m)? Etenim / qui se a Christo separat, exsul e(st) patriae, / civis e(st) mundi. Sed nos n(on) sumus / advenae atq(ue) peregrini, sed sumu[s] / cives s(an)c(t)o(rum), et domestici D(e)i; qui en(im) / eramus longe, facti sum(us) prope in / sangui[n]e Christi. No[n] invideamus / de longinqua regione remeantib(us); / quia et nos fuimus in regione lon/ginqua, sicut Esayas docet sic eni(m) / habes: Qui sedebant in regione / umbrae mortis, lux orta e(st) eis. Regio / ergo longinqua, umbra <est> mortis: / nos autem, quib(us) sp(iritu)c ante faciem / […]