Bible (Vulgata)

Judith 10:12-20, 11:1-21, 12:1-6

F-g5tc

General Information

Current Condition

Content

• Content Item
  • Text Language Latino
  • Title Bibbia (Vulgata), Giuditta 10:12-20, 11:1-21, 12:1-6
  • Content Description

    Trascrizione

    dentur vob(is) in p(rae)dationem, p(ro) eo quod con/[temnentes vos, noluerunt ultro trader[e] / seipsos ut invenirent mi(sericordi)am in conspectu / v(est)ro. Hac de causa cogitavi mecum, dicens: / Vadam ad faciem principis Holofernis, ut / indicem illi secreta illorum, et ostenda(m) illi / quo aditu optinere possit eos, ita ut non / cadat unus vir de exercitu eius. Et cum / audissent viri illi verba eius, considera/[ban]t faciem eius, et e[ra]t in oculis eo[rum] stu/por, q(uonia)m miraban[tur] pulc[hritu]d[ine]m eius / nimis. Et dixerunt ad eam: Cons[er]vasti / anima(m) tuam, eo quod t[a]le repperisti con/silium, ut descenderes ad d(omi)n(u)m nostru(m). / Hoc aut(em) scias, quonia(m) cum steteris in con/spectu eius, bene tibi faciet, et eris gratis/[sima in c]orde eius. [Dux]eru[n]tq(ue) ill[am] ad / [taber]naculum Holofernis, et nunciaver(un)t ei. / Cu(m)q(ue) int(ra)sset an[te] facie(m) ei(us), statim raptus est / in suis oculis Olofernes. Dixeruntq(ue) ad eu(m) / satellites eius: Quis conte[mna]t populu(m) / H[e]b[raeorum,] qui tam deco[ras] mulieres habent, / ut non p(ro) his merito pu[gnare] contra eos de/beam[u]s? Videns ita[que Jud]ith Holoferne(m) / sed[entem in conopeo, quod erat ex] purpura, et / [auro, et smara]gdo, et lapidibus pretiosis intextum, et] cum in faciem eius intendisset, / [adorav]it eum, p(ro)sternens se sup(er) terram. / [Et elevaverun]t illam servi Holofernis, [jubente domino suo. Tunc] Holo[fernes dixit ei: Aequo animo esto, et] noli [pavere in corde tuo: quoniam ego nu]mqu[am nocui viro qui voluit servire N]abuch[odonosor regi: populus autem tuus,] si non [contempsisset me, non levassem lan]cea(m) mea[m super] ill[...] [Nunc] / aut dic mihi, qua ex caus[a] re[ce]ssisti ab illi<s>, / [et placui]t tibi [ut venires ad nos? Et dixit illi Judith: Sume verba ancillae tuae,] quonia/[m si secutus] fueris ver[ba] a[n]cille tue, perf/[ecta]m [rem] faciet D(omi)n(u)s tecu[m]. Vivit [e]nim Na/[buchodo]nosor rex terrae, et vivit virt(us) ei(us), / quae e(st) i[n] te ad correptione[m] om[ni]um anima/rum errantiu(m): q(uonia)m non solum homines / s[er]vient illi p(er) te, sed et bes[ti]ae agri obte(m)/perabunt illi. Nunciatur eni(m) industria / animi tui universis gentib(us), et indicatu(m) / est [o]m(n)i s(ae)c(u)lo quonia(m) tu solus bonus et po/tens es in om(n)i regno eius: [et] disciplina tua / om(n)ib(us) p(ro)vinciis p(rae)dica[tur]. N[ec] hoc l[atet,] / quod locut[us] e(st) Achior, nec illud ignoratur, / q[uo]d ei iusseris ev[e]nire. Constat eni(m) D(eu)m / nostru[m] sic pec[ca]tis offensum, ut mandave/rit p(er) proph(et)as suos ad p(o)p(u)l(u)m quod tradat // eum p(ro) peccatis suis. Et q(uonia)m sciunt s[e o]ff[en]/disse D(eu)m suum fil[ii] Isr(ae)l, tremor tu[us] su[per] / ipsos e(st). Insup(er) etiam fames invasit [e]os, [et ab] / ariditate aquae iam int(er) mortuos com[pu]/tantur. Deniq(ue) hoc ordin[a]nt, ut [inter]fi/ciant pecora sua, et sanguine(m) eo[rum bibant:] / et s(an)c(t)a D(omi)ni <Dei> sui, quae p(rae)cepit D[eu]s non con[tingi,] / in frumento, et vino, et oleo, [haec co]gita[verunt] / impendere, et volunt co[nsumere quae] / nec manibus deberent conti[ngere: ergo quoniam haec] fac[i]unt, ce[rtum est quod in] / perditione(m) dabuntur. Quod ego an[cilla] / tua cognoscens, fugi ab illis, et misit [m]e / D(omi)n(u)s haec ipsa nunciare tibi. Ego eni(m) [an]/cilla tua D(eu)m colo, etiam n[u]nc apud [te:] / et exiet ancilla tua, et o[ra]bo D(eu)m, [et dicet] / michi quando eis reddat [p]ecc[atum suum,] / et veniens nunciabo tib[i, ita ut ego adduca]m te p(er) mediam Ier(usa)l(e)m, et habebis [omnem] / p[op]ulum Isr(ae)l, sicut oves [q]uib(us) non e[st pa]/stor, et non latrabit vel un[u]s con[tra canis te:] / qu[o]nia(m) hec michi dicta s[unt] p(er) p[roviden]/tia[m] D(e)i, et quoniam ira[tus est i]llis [Deus,] / he[c ipsa] missa sum nunci[are ti]bi. [Placuerunt autem] om(n)ia verba [haec coram Holoferne, et coram pu]eris [ejus, et mir]ab[an]t[ur sapientiam ejus, et] dic[ebant a]lt[er ad alterum: N]on e(st) talis mulier sup(er) terram / [in aspectu,] in pulchritudine, et in sensu [verborum.] / Et dixit ad il[lam] Holoferne[s: Benefecit Deus, qui misit te a]nte popul[um, ut des illum tu in manibus no]stris: et q/[uoniam bona est promissio tua, si fe]cer[i]t michi / hoc Deus tuus, erit et Deus meus, et] tu in domo / [Nabuchodonosor magna eris, et nomen tuum nominabitur in uni]versa [terra.] / Tunc [jussit] eam introire ubi re[p]osi[ti erant thesauri ejus, et jussit illic manere eam,] / et con[stituit] quid daretur illi d[e convivio] / suo. Cui respondit Iudith, et dixit ei: [Nunc] / non potero [ma]nducare ex [h]is que m[i]hi / precipis tribui, ne veniat sup(er) me [offensio:] / ex his aut(em) quae michi detuli, man[ducabo. Cui Holofernes ait: Si def[ecer]int [tibi ista,] / quae tecum detuli[sti,] quid f[aci]emus tibi? [Et] / dixit Iudith: Vivit anima tua, d(omi)n[e meus,] / quoniam non expe[n]det o[m](n)ia he[c] [anc]ill[a] / tua, donec faciat D(eu)s in manu me[a haec quae] / cogitavi. Et induxerunt illam in tab(er)[nacu]lum quo<d> p(rae)c[e]perat. Et petiit dum [introiret,] / ut daretur ei copia nocte et ante luc[e]m egrediendi foras ad oratione(m), et dep[recandi] D(omi)n[um.] Et p(rae)cepit cubiculari[i]s suis ut [s]icu

Host Volume