Ordo rerum
lib. 28, cap. 7-8
F-d5rm
General Information
Un bifoglio in pergamena ripiegato internamente creando rimbocchi, riutilizzato come coperta del registro, in situ. Dimensioni 360 × 238 = [360] × [47 (21) 112] 58.Testo disposto su due colonne. 49 e 41 linee visibili. Rigatura a secco. Pergamena gialla. Stato conservativo discreto, con alcuni fori di cui uno maggiormente diffuso in corrispondenza del dorso, che crea una lacuna testuale consistente nella colonna a, alcune piegature, poche macchie di inchiostro, macchie brune. Sul dorso un’etichetta in carta con attuale segnatura.Scrittura carolina di modulo medio-piccolo. Una mano. Inchiostro nero e rosso.Iniziale semplice in rosso nella colonna b; nota manoscritta parzialmente coperta dall’etichetta cartacea con numero di registro, notaio e probabilmente anno, sopra le colonne e nell’intercolumnio (XVII sec.); prove di penna nello spazio fra le colonne; nota a matita blu 14 sopra la colonna a, in corrispondenza del dorso.
Current Condition
Content
-
Content Item
- Persons Autore incerto
- Text Language Latino
- Title Ordo rerum, lib. 28, cap. 7-8
-
Content Description
Trascrizione
concordant, om(n)e / [pondus Ecclesiae fixa moru]m suo(rum) gravita/[te sustentant, asperas ab] infidelibus / [tentationes ferunt; et quae]q(ue) in pr(ae)ceptis D(e)i / [velut difficilia a fidelibus] formidantur, / [exemplis operum facilia o]stendunt. Un(de) / [et bene cum in typo Ecclesiae ta]b[er]naculum / […] irum [figeretur, ad Moysen dicitur: Facies columnas quat]uor, et bases / e[arum vesties argent]o. In argento / [enim quid aliud quam clari]tas divini ser/[monis accipitur? sicut sc]riptum est: / [Eloquia Domini eloquia casta, ar]gentu(m) igne / [examinatum, probatum terrae, purgatum septuplum. Bases] ergo argento / [vestitae quatuor c]olumnas taber/[naculi sustinent, quia praedi]catores Eccle/[siae divino eloquio decorati,] in cunctis se / [exemplum praebeant, qua]tuo(rum) evang(e)lista/[rum dicta et ore et operibus por]tant. Poss(un)t / [per bases etiam prophetae signari, qui dum primi aperte de dominica incarnatione locuti sunt, quasi quasdam bases eos conspicimus a fundamento consurgere, et superpositae fabricae pondera sustinere. Unde ad Moysen rursum Dominus, cum tabernaculi tabulas erigi praecepit, fundi earum bases argenteas jubet. Quid enim per tabulas nisi apostoli extensa in mundum praedicatione dilatati, qui]d p(er) basis / [argenteas nisi prophetae signantur?] qui sup(er)/[impositas tabulas ipsi firmi] ac fusibiles / [sustinent, quia apostolorum vi]ta dum eo(rum) / [praedicatione instruitur, eorum] et auctoritate / [solidatur. Unde et conjunct]ae bine bases / [singulis tabulis supponunt]ur, quia du(m) / [prophetae sancti in verbis suis de M]ediatoris in/[carnatione concordant,] subsequentes / [praedicatores Ecclesiae indubi]tantur hedi/[ficant; et cum a semetipsi]s non discrepant, / [illos in se robustius figunt.] N[ec i]nmerito / [bases quibus prophetae signan]tur, ut ex / [argento fundi debeant praeci]pitur. Argenti / [quippe claritas ex usu ser]vatur, sine / [usu autem in nigredinem v]ertitur. P(ro)ph(etarum) / [quoque dicta ante Mediator]is adventum, / [quia in usu spiritalis intell]igentie non erant, / [dum conspici prae obscuritat]e non poterant, / [quasi nigra remanebant.] At postqua(m) Mediator veniens ea ante oculos nostros incarnationis suae manu tersit, quidquid in eis lucis latebat inc/[laruit] […] os n(ost)ros incarna / […] ud lucisineis […] [prin]//cipaliter originem presto. Qui eni(m) / sibi quod bonum est tribuit, solida bases / non est, quia dum fundamento non / innititer, ipso suo pondere anima pr(ae)/cipitatur. Sed cum tam multa de s(an)c(t)e Ecc(lesi)e / cons[tru]ctio[ne] referantur, audire mens / appetit inimicae nationes qua virtute con[junc]te sint, id <est> diversa hu[ju]s / domus hedificia qua si arte concordent. / Sequitur: Aut quis dimisit lapidem / a[ngularem ejus? Christus lapis angularis, in quo Judaei gentilesque convenerunt. Jam per divinam gratiam omnibus liquet, quem Scriptura sacra angularem lapidem vocet,] ill[um profecto qui, dum in se hinc Judaicum illinc gentilem populum suscipit, in una Ecclesiae fabrica quasi duos parietes jungit, illum de quo scriptum est: Fecit utraque unum. Qui angularem se lapidem non solum in inferioribus, sed et in supernis exhibuit, quia et in terra plebi Israeliticae nationes gentium et utramque simul angelis in coelo sociavit. Eo quippe nato clamaverunt angeli: In terra pax hominibus bonae voluntatis. In ortu enim Regis nequaquam pro magno offerrent hominibus pacis gaudia, si discordiam non haberent. De hoc lapide per Prophetam dicitur: Lapidem quem reprobaverunt aedificantes, hic factus est in caput anguli. Hujus lapidis typum Jechonias rex tenuit, quem Matthaeus dum quaterde]/nas [generationes describeret, secundo numeravit Quem enim fini secundae, ipsum] / ru[rsum initio tertiae generationis] / ins[eruit. Ipse namque in Babyloniam cum Israelitica plebe migratus est, qui dum ab aliis ad alia ducitur,] / p(ro) utriusque parietis latere non inme/rito s(ecun)do nuntiantur. Cuius migratio/nis sexu angularem lapidem signant. / Ubi enim ordo a rectitudine flectitur, / ut eat in diversum, tanquam ang(u)l(u)m / fecit. Recte ergo numera bis potuit, / quia <per> utrumq(ue) parietem quasi duo in / se lactera ostendit, un(de) et eius bene / imaginem tenuit, q(ui)a in Iudea o[rt]us, / gentilit[a]tem colligens, quasi a [J]ero/solimis Babylloniam venit, atq(ue) hanc / in semetipso fi[dei fabricam prius] / discordiae studio scissam arte caritatis.