Augustine (?), Sermones suppositii de Scripturis
sermo 80, In Matthaei, cap. 27, 3-10
F-78rq
General Information
Tre bifogli in pergamena, in parte sovrapposti, ripiegati per creare dei rimbocchi e riutilizzati come coperta del registro, in situ. Il frammento superiore, che copre il piatto posteriore, il dorso e metà del piatto anteriore, è attribuibile al periodo di riferimento e presenta scrittura su entrambi i lati, mentre gli altri sembrano appartenere al medesimo codice di XIV sec. Dimensioni 285 × 334 = 8 [277] × 39 [114 (28) 106] 47. Testo disposto su due colonne. 30 linee, non tutte leggibili, in entrambe le colonne del lato carne esterno; 5 e 7 nelle colonne del lato pelo interno. Rigatura a secco e foratura. Pergamena piuttosto bianca. Stato conservativo discreto, con qualche foro, piegatura, macchia bruna. Sul dorso due etichette in carta, l’una con indicazione di notaio e anni, l’altra con collocazione.Scrittura carolina di modulo medio. Una mano. Inchiostro marrone, rosso, giallo, blu e verde. Iniziale probabilmente a bianchi girari, in parte coperta dalle etichette cartacee sul dorso, realizzata in sfondo blu e inchiostri rosso, giallo e verde, sulla colonna b del lato esterno. Nota manoscritta con indicazione del notaio a cavallo tra i frammenti II e III (XVI-XVII sec.).
Current Condition
Content
-
Content Item
- Persons Autore incerto (Agostino?)
- Text Language Latino
- Title Sermones suppositii de Scripturis, sermo 80, In Matthaei cap. 27, 3-10
-
Content Description
Trascrizione
Lato carne: [mate]riem fluida(m) atq(ue) terrena(m) ignoto / [c]alore decoxit: ipse, inquam, est / figulus, qui nos p(er) manus suas for/mavit ad vitam, per [Christu]m suum / ref[orma]vit ad gl(ori)am, [sic]ut ait Ap(osto)l(u)s, / Ad [eamdem] imagine(m) reformam(ur) / de gl(ori)a a[d] gl(ori)am: scilicet, ut qui a / priori factura propriis [vitiis corruimus, in] s(e)c(un)da nativitate figuli / hujus mi[sericordia r]eparemur; hoc est, q(ui) / per Adae transgressione(m) in morte(m) / concidimus, p(er) Salvatoris gratia(m) / denuo resurgamus. Ipse plane / est f[i]gulus, de quo dic(it) Ap(osto)l(u)s, Nu(m)q(ui)d / dic(it) figmentum ei qui se finx(it), Cur / me fecisti sic? et iteru(m), Nunquid / n(on) habet potestate(m) figulus luti / ex eadem massa facere [aliud quidem] / vas in hono[rem, aliud vero in contu]/meliam? E[x eodem enim luto corp]/oris n(ost)ri D(eu)s, [tamen pro meritis singulorum, al]/ios custodit [ad regnum, alios reser]vat ad poen[am. Peregrini, devoti christiani. Iis Christus est sepultura. Istius itaque figuli a]/ger Christi [sa]ng[uine emptus est pe]regrinis: [peregrinis, inquam, qui] / erant // [sine domo, sine patria, et toto orbe exsules jactabantur, requies Christi sanguine providetur; ut quibus non est in mundo possessio, his in Christo sit sepultura. Istos autem peregrinos quos esse dicimus, nisi devotissimos christianos, qui renuntiantes saeculo et nihil possidentes in mundo, in Christi sanguine requiescunt? Christianus enim qui mundum non possidet, hic totum possidet Salvatorem. Ideo autem peregrinis Christi sepultura promittitur; ut qui se a carnalibus vitiis tanquam peregrinum et alienum custodierit, hic Christi requiem mereatur. Sepultura enim Christi quid est aliud, nisi requies christiani? Nos ergo peregrini in hoc mundo sumus, et tanquam hospites in hac luce versamur, sicut ait Apostolus dicens, Etenim dum sumus in corpore, peregrinamur a Domino. Peregrini, inquam, sumus, et nobis Salvatoris sanguinis pretio empta est sepultura. Consepulti enim] sumus, sicut [ait Apostolus, cum illo per] / Baptismum i[n mortem. Baptismum] / igitur Christi [nobis est sepultura, in] / quo pec[catis] mo[rimur, criminibus] / sepelimu[r, et] vet(er)is [hominis conscien]/tia resoluta in altera(m) na[tivitatem] / redi[viva infantia reparamur. Ba]/ptismum, in[qu]am, Salvatoris [nobis] / est sepultura: quia et ib[i] p(er)di[mus] / ante q(uo)d vixim(us), et ibi denuo a[cci]/pimus ut vivamus. M[a]gna ig[itur] / sepulturae huius e(st) gra(tia), in qua nob(is) / et utilis mors refertur, vita uti/lior condonatur. Magn[a], inqua(m), / huius gra(tia) sepulture, quae et puri/ficat peccatore(m), et vivif[i]cat mo/rientem. Sabbato s(an)c(t)o / A in / Perv[…] Ri. / Sup(er) nos o[…] suum / […]es vi […] mici / […] ido ecla / […] s fu […] est.
Lato pelo: [impo]ssibile erat / [imitari eum, quomodo] dicebat, Discite / a me quoniam mitis] su(m) et humilis corde? / [Nam si impossib]ile e(ss)et imitari eum, […] // sed nec Pharisaei eam libent(er) accip[i]/unt: dicunt eni(m) illicitu(m) sibi e(ss)e i[n] / suis ea(m) habere thesauris. Vide i[gitur] / quanta vis dominicae sit pecuni[ae,] / quam inde Iudas reicit, [hinc] Pha/[risaei in loculo]s n(on) reclud[unt. J]usti