Gregorius Magnus, Homiliae in Evangelia
lib. 1, hom. 12
F-4ia8
General Information
Descrizione esternaUn bifoglio in pergamena, tagliato e rifilato, riutilizzato come rinforzo esterno del dorso del registro, in situ. Dimensioni 160 × 359 = [160] × 88 [106 (28) 99] 38.Testo disposto su due colonne. 19 linee per colonna. Rigatura a secco. Pergamena bianco-gialla. Stato conservativo discreto, con punti di evanescenza dell’inchiostro, pochi fori, una piccola macchia di inchiostro, macchie brune che in alcuni casi costituiscono lacune. Scrittura carolina di modulo medio. Una mano. Inchiostro marrone.Iniziali semplici in inchiostro rosso e nero in entrambe le colonne.Note manoscritte con indicazione del numero di registro, del notaio e dell’anno sul dorso, sopra la colonna a (XVII sec.); note per lo più numeriche sul margine sinistro e nello spazio fra le colonne (XVII sec.); prove di penna nello spazio fra le colonne.
Current Condition
Content
-
Content Item
- Persons Gregorio Magno
- Text Language Latino
- Title Homiliae in Evangelia, lib. 1, hom. 12
-
Content Description
Trascrizione
tamen mala quae fe[cimus flere recusa]/mus. Non solum commissa non pl[an]gi/mus, sed eti[a]m quae defleant(ur) aug[e]mu(s). At si aliqua nos egritudo [co]rripiat, / si signa egritudinis vicinam mor[te]m / denuntient, indutias vivendi queri/mus, ut peccata n(ost)ra defleamus, et [ea]s / [cum magno aestu desiderii petimus, quas] / acceptas modo p(ro) nichilo habem[us.] / Rem, fratres <charissimi,> refero, quam si inten[te au]/dire vult caritas v(est)ra, ex consider[atione] / ill[i]us vehementer [instruetur.] Q[ui]da(m) / vir nobilis in [V]al[e]ri[a] p[rovinc]ie […] / nomine Crysorius f[uit, quem lingua] / rustica p(o)p(u)l(u)s Criserium vocabat: vir / valde ydoneus, sed tantum plenus / vitiis, quantum reb(us); superbia tumi/dus, carnis suae voluptatibus subd[i]tus, / in ad[qu]irendis [rebus ava]rit[iae] fac[ibu]s // [accensus. Sed cum tot malis Dominus finem ponere decrevisset, sicut a religioso viro quodam, qui nunc superest, propinquo illius didici, corporis languore percussus est. Qui ad extremum veniens, eadem hora qua jam de corpore erat exiturus, apertis oculis vidit tetros et nigerrimos spiritus coram se assistere, et vehementer imminere, ut ad inferni claustra se raperent. Coepit tremere, pallescere, sudare, et magnis vocibus inducias petere, filiumque suum nomine Maximum, quem ipse jam monachus monachum vidi, nimiis et turbatis clamoribus vocare, dicens: Maxime curre, nunquam tibi aliquid mali feci, in fidem tuam me suscipe. Turbatus mox Maximus adfuit, lugens et perstrepens familia convenit. Eos autem quos ille insistentes sibi graviter tolerabat ipsi malignos spiritus videre non poterant, sed eorum praesentiam in confusione, in pallore ac tremore illius qui trahebatur videbant. Pavore autem tetrae eorum imaginis huc illucque vertebatur in lectulo, jacebat in sinistro latere, aspectum eorum ferre non poterat; vertebatur ad parietem, ibi aderant. Cumque constrictus nimis relaxari se jam posse desperaret, coepit magnis vocibus clamare, dicens: Inducias vel usque mane, inducias vel usque mane. Sed cum haec clamaret, in ipsis suis vocibus de habitaculo suae carnis evulsus est. De quo nimirum constat quia pro nobis ista, non pro se,] [v]iderit, ut eius [visio nobis] / p(ro)f[ic]iat, quos adhuc divina p[atientia] / lo[n]g[a]nimit(er) exspectat. Nam illi te[tros] / spiritus ante mortem vidis[s]e, et i[ndu]/cias petiisse, q(ui)d p(ro)fuit, qui e[a]sde(m) in[du]/cias quas petiit, non accepit? Nos er[go,] fr(atre)s k(arissi)mi, nos ista sollicite [c]ogitem[us,] / ne [n]obis in vacu[u]m t(em)p(or)a p(ro)[ea]nt, e[t] / tunc quaer[amus a]d be[ne agendum vive]/re, cum iam [com]pellimu[r] de corp[ore e]/xire. Mem<en>tote q(ui)d Veritas dicat: O[rate] / ne fiat fuga v(est)ra hyeme [ve]l Sabba[to.] / Per legis quippe mandatum [am]b[ulare] / longius [Sabbato] non lic[e]t; h[iems] / quoq(ue) ad amb[ul]and[um] im[pe]dim[ento est,] / quia gressus ambulantium t[o]rpor [fri]goris astringit. Ait ergo; Orate ne [fi]/at fuga v(est)ra hyeme vel Sabbato. A[c si] / a[per]te dicat: Videte ne t[unc qua]er