Bible (Vulgata)
I Corinthians 10:4-33, I Corinthians 11:1-14
F-25la
General Information
Un bifoglio in pergamena, ripiegato creando rimbocchi, riutilizzato come coperta del registro, in situ. Dimensioni 498 × 293 = 2 [426] 70 × 49 [110 (31) 103].Testo disposto su due colonne. 50 linee per colonna. Rigatura a secco. Pergamena bianco-gialla. Stato conservativo discreto, con un foro sulla colonna b che genera una minima lacuna, qualche piegatura, macchie brune che in alcuni casi costituiscono lacune. Sul dorso porzione di carta compromessa con indicazioni probabilmente riferibili al registro.Scrittura carolina di modulo medio. Una mano. Inchiostro nero e rosso.Iniziali semplici in inchiostro rosso e nero in entrambe le colonne.Note manoscritte con indicazione del numero di registro, del notaio e dell’anno sulla colonna a (XVII sec.); l’indicazione dell’anno sembra ripetuta sul dorso ma è in parte coperta dall’etichetta in carta (XVII sec.); indicazione cronologica a matita sul margine sinistro 1616 (XX-XXI sec.).
Current Condition
Content
-
Content Item
- Text Language Latino
- Title Bibbia (Vulgata), I Corinzi 10:4-33, I Corinzi 11:1-14
-
Content Description
Trascrizione
bebant aut(em) de sp(iri)tali, consequenti eos, / petra: [p]etra aut(em) erat Christus): sed non in / pluribus eo(rum) beneplacitum est D(e)o: / nam p(ro)strati sunt in deserto. / Haec aute(m) in figura facta sunt n(ost)ri, ut n(on) sim(us) / concupiscentes malorum, sicut et illi / concupierunt. Neq(ue) idololatrae efficia/mur, sicut quidam ex ipsis: que(m)ad/modum scriptum e(st): Sedit p(o)p(u)l(u)s man/ducare, et bibere, et surrexerunt lu/dere. Neq(ue) fornicemur, sicut quidam / ex ipsis fornicati sunt, et ceciderunt / una die viginti tria milia. Neq(ue) te(n)p/temus Christum, sicut quidam eo(rum) te(n)pta/verunt, et a serpentibus perierunt. / Neq(ue) murmuraveritis, sicut quidam / eo(rum) murmuraverunt, et perierunt / ab exterminatore. / Haec aut(em) om(n)ia in figura contingebant / illis: scripta sunt aut(em) ad correptione(m) / n(ost)ram, in quos fines s(ae)c(u)lo(rum) devenerunt. / Itaq(ue) qui se existimat stare, [vi]deat / ne cadat. Temptatio vos non appre/hendat nisi humana: / fidelis [autem] D(eu)s est, qui non patietur vos / te[ntari supra id q]uod po[testis, sed faciet etiam cum ten]ptatione [proventum ut pos]sitis sust[inere. Prop]ter / [quod, carissimi] michi, fu[gite ab i]do/lo(rum) c[ultura:] / ut [prudenti]b(us) lo[quor, vos ipsi judicate quod dico. Calix benedictionis, cui benedicimus, nonne communicatio san]gu[inis] Christi e[st?] et panis que[m] frangim(us), / nonne participatio corporis D(omi)ni est? / Q(uonia)m unus panis, unum corpus multi / sumus, omnes q(ui) de uno pane partici/pamur. / Videte Isr(ae)l s(e)c(un)d(u)m carnem: nonne qui / edunt hostias, participes sunt altaris? / Quid ergo? dico quod idolis immolatu(m) / sit aliquid? aut quod idolu(m), sit aliq(ui)d? Sed quae immolant gentes, daemoniis / immolant, et non D(e)o. Nolo aut(em) vos fieri / socios demonioru(m): non potestis calice(m) / D(omi)ni bibere, et calicem demoniorum; non potestis mensae D(omi)ni participes e(ss)e, / et mensae demonioru(m). An emulamur / D(omi)n(u)m? nu(m)quid fortiores illo sumus? / Om(n)ia michi licent, sed non om(n)ia ex/pediunt. Om(n)ia michi licent, sed non // [omnia aedificat. Nemo quod suum est] quaerat, sed quod alterius. / Omne quod in macello venit, ma[ndu]/cate, nichil [int]errogantes p(ro)pte[r con]/scientia(m). D(omi)n[i est t]erra, et plenitu[do ejus.] / Si quis aut(em) <quis> v[oc]at vos infidelium, [et] / vultis ire: omne quod vobis ad[po]/nitur, man[d]ucate, nichil inter[ro]gantes p(ro)pter conscientiam. Si q[uis] / aut(em) dixerit: Hoc immolat[u]m / est idolis: nolite manducare p(ro)pter / illum qui in[d]icavit, et p(ro)pter co[nsci]/ent[iam:] conscientiam autem dic[o non] / tua[m], sed alterius. Ut quid eni(m) lib[ertas] mea iudicatur ab aliena consci[entia?] / Si ego cu(m) gratia participo, quid b[las]/phemor p(ro) eo quod gratias ago? / Sive ergo manducatis, sive bibitis, [sive] / aliud quid facitis: om(n)ia in gl(ori)a<m> D(e)i [fa]/cite. Sine offensione estote Iudaeis, [et] / gentib(us), et eccl(esi)ae D(e)i: sicut et ego p(er) o[mnia] / om(n)ibus placeo, non querens quod [mihi] / utile e(st), sed quod multis: ut sal[v]i f[iant.] / Imitatores mei estote, sicut et ego [Christi.] / Laudo aut(em) [vos fratres quo]d per om(n)ia [mei memores estis: et sicut t]radidi v[obis, praecepta mea tenetis. Volo autem vos scire quo]d om(n)is vi[ri caput, Christus est: caput autem m]ulieris, vir: / [caput vero Christi, Deus. Omnis vir orans, aut proph]etans v[elato capite, detur]p[a]t ca[put] suum. [Omnis autem mulier orans,] aut p(ro)phe[tans non] / velato capite, deturpat caput [suum:] / unum est eni(m) ac si decalvetur. N[am] / si non velatur mulier, tondeatur. [Si] / vero turpe est mulieri tonderi, au[t de]/calvari, velet caput suum. Vir q[uidem] / non debet velare caput suum: q[uoniam] / imago et gl(ori)a est Dei, mulier aut(em) gl[oria] / est viri. Non eni(m) est vir ex muliere [est,] / sed mulier ex viro. Eteni(m) non e(st) cre[atus] vir p(ro)pter mulierem, sed mulier p(ro)[pter] / virum. Ideo debet mulier velam [potestatem] / habere sup(er) caput suum p(ro)pter ang[elos.] / Veru(m)tamen neq(ue) vir sine muliere: [neque] / mulier sine viro in D(omi)no. Nam sicu[t] / mulier de viro, ita et vir per muli[erem:] / om(n)ia aut(em) ex D(e)o. Vos ipsi iudicat[e:] / decet mulierem non velatam orar[e] D(eu)m? Nec ipsa natura docet vos, q[uod] / vir quidem si coma(m) nutriat, ignom